برای اجرای کفپوش های اپوکسی شما نیاز به کف سازی و زیر سازی دارید و اگر تاثیر رطوبت کف را نادیده بگیرید می تواند برای شما دردسر ساز شود و این یعنی اینکه باید دقت بیشتری را داشته باشید. باید بگوییم که زیر سازی نقشی مهم در اجرای کفپوش اپوکسی دارد و باید از هر گونه گرد و غبار و خاک پاکسازی شده و مسئله دیگری که می تواند بر چسبندگی کفپوش های اپوکسی تاثیر بگذارد. مورد دیگری که می تواند چسبندگی کفپوش های اپوکسی را تحت تاثیر قرار دهد نم و رطوبت می باشد که باید قبل از کار خشک شود. در این مقاله سعی داریم تا به صورت خیلی خلاصه درباره رطوبت موجود در بتن و کف و اثرش بر اجرای درست کفپوش اپوکسی صحبت کنیم.
بهترین کار برای زیرسازی سطوح بتن می باشد و این بتن از شرایط محیطی خود مانند حرارت و رطوبت تاثیر می پذیرد. رطوبت بیش از اندازه سبب می شود تا علاوه بر چسبندگی پایین کفپوش به مرور آن دچار تبله شود و این طول عمر کفپوش را تا حد بسیار زیادی پایین می آورد. از عوامل رطوبت در بتن کفسازی می توان به سرعت اجرای کفپوش بر روی بتن دال اشاره نمود. همچنین موارد استفاده از متریال نامناسب و همچنین درست اجرا نشدن لایه محافظ رطوبت از موارد دیگر می باشد که سبب ایجاد مشکل می نماید.
رطوبت موجود در بتن کف می تواند به دلایل مختلفی از جمله آب آزاد در بتن و یا انتقال رطوبت از کف به سطح آن باشد. این مورد به دلیل عدم استفاده از مانع برای جلوگیری از رطوبت برای اجرای کفپوش ایجاد مشکل می نماید. به طور کلی رطوبت سبب کاهش چسبندگی و جداشدگی کفپوش ها و رشد میکروبی و تبله شدگی کفپوش و باد کرد آن می گردد.این موارد می تواند آسیب جدی را متوجه کفپوش اپوکسی ساخته و هزینه بالایی را برای تعمیر و بازسازی صرف نماید. بنابراین شناخت و بررسی طوح قبل از کار می تواند تا حد زیادی این هزینه ها را کاهش داده و عمر کفپوش های اپوکسی را افزایش دهد.
لذا لازم است قبل از اجرای کفپوش رزینی یا کفپوش ها اپوکسی و پلی یورتان نسبت به ازمایش رطوبت کف اقدام شود. از این رو با این آزمایشات شما می توانید میزان رطوبت را شناسایی و برای اصلاحات و اقدامات بهتر برنامه ریزی نمایید. آزمایش رطوبت نسبی (ASTM F-2170) درصد رطوبتی را که در بتن وجود دارد را به وسیله ایجاد یک سوراخ در بتن کف سازی و همچنین قرار دادن میله هایی در داخل سوراخ که رطوبت نسبی را گزارش میکند. نتایج این آزمایش به دلیل دقت بالا اعتماد پذیر می باشد.
حالا که متوجه میزان رطوبت بتن شدیم نوبت به راه حل می باشد. مهمترین اقدامات احتیاطی برای این رطوبت انتقال رطوبت از دال بتنی با کمک کاهش تخلخل و منافذ بتن می باشد که شامل کریستال کننده های حجمی بنن می شود. ضمن اینکه می توانید از پوشش هایی برای کاهش رطوبت موجود نیز استفاده نماییدو این پوشش ها کمک ایزولاسیون کفپوش اجرا شده می کند. پوشش های رزینی اصلاح شده نیز می تواند یک راه حل دیگر برای این کار باشد تا بتوانید به آن چیزی که می خواهید دست یافته و رطوبت را به حداقل برسانید. مورد دیگر استفاده از غشای آببند مثل ترکیب ژئوممبران و ژئوتکستایل در زیر بتن دال است تا از رسیدن رطوبت محیط به دال جلوگیری کند.
منبع: خدمات ساختمانی پایتخت
