در شهرسازی مدرن بعد از مکان یابی مناسب طرح جامع شهر از نظر وسعت ، میزان جمعیت، کاربری، و… تدوین و بر اساس آن طرح تفضیلی تنظیم و سپس دولت ها نسبت به ایجاد زیر ساخت ها از قبیل اب و برق وراه و گاز و…..اقدام وسپس ابنیه ها با کاربری های گوناگون بر اساس طرح تفضیلی توسط سرمایه گذاران خرد و کلان بخش خصوصی و دولتی احداث می گردد.
اما شهرهای ایران حتی تهران تا این اواخر فاقد طرح تفضیلی بوده اند و از ان بدتر عدم وفاداری سازمان های مسئول از جمله شهرداری تهران به طرح تفضیلی موجود است.
توجیه شهرداری در انجام این جفا هزینه های سرسام آور اداره این ابر شهر است و به این بهانه تهران را به اسبی سرکش و غیر قابل پیش بینی تبدیل نموده اند.
تهران بی مهار بصورت افقی و عمودی در حال گسترش است و هیچ کس از فردای این شهر چه از نظر منظر وچه جمعیت مطلع نیست.
با این روند متاسفانه تهران هرگز به شهری استاندارد جهت زندگی تبدیل نخواهد شد و تهرانی ها با پرداخت مبالغ کلان بخصوص در شمال شهر بجای آسایش و رفاه صرفا نام می خرند.
