بازآفرینی به معنای رشد مجدد بافت آسیب دیده یا از میان رفته ، یا ترمیم و باز گرداندن آن به وضعیت اولیه خود است .
درباره نواحی شهری نیز به همین صورت است ،در باز آفرینی با رشد مجدد فعالیت های اقتصادی در اماکنی که رونق خود را از دست داده و دچار رکود شده اند ، ترمیم عملکرد های اجتماعی در مکان هایی که محرومیت های اجتماعی در انها بوجود آمده و نیز بهبود کیفیات محیطی یا برقراری تعادل محیط زیستی در مکان هایی که این تعادل از میان رفته است .
امروزه شهرها نیاز دارند در فرآیندی مداوم و پایدار همواره به روز شوند و به منظور بهبود وضعیت و به ویژه ارتقای کیفیت زیست شهروندان تغییر یابند.
بازآفرینی شهری مفهومی فراتر از نوسازی (فرآیندی با رویکرد صرف کالبدی) است گرایش دولتها بیشتر به اجرای پروژه ها در بازه های زمانی کوتاه مدت و رسیدن به تغییر واقعی در زمانهای کوتاه می باشد که متاسفانه این رویکرد سیاست های واقعی باز آفرینی شهری را در اجرا بامشکل مواجه می سازد.
بازآفرینی شهری درپی این است که با تغییرات پایدار، سبب بهبود وضعیت کالبدی ، اجتماعی ، اقتصادی ، محیطی در محدوده ها و محله های هدف شود.
نکته قابل توجه این است که ابعاد غیر کالبدی در برنامه های باز آفرینی شهری از اهمیت بالایی برخوردار است
ابعاد اجتماعی و فرهنگی ، اقتصادی برنامه های باز آفرینی شهری ، انرا در عین جامعیت، با پیچیده گی های زیادی روبرو می سازد.
باز آفرینی شهری دارای مفهومی یکپارچه ، همراه با راهبردهای بلند مدت و روکردی استراتژیک است .
بنابراین از ویژه گیهای اصلی برنامه های باز آفرینی شهری می توان به رویکرد جامع، فرآیند محور ، بلند مدت و روندی تدریجی و مستمر اشاره کرد.
